Ik loop achter met mn verhalen....
13 mei weer naar CUBA!!
Ik ben alweer aan het panty's kopen en spulletjes aan het vergaren om mee te nemen! Ik heb een vlucht A'dam > Habana. Ga natuurlijk mijn lieve vriendinnen/vrienden opzoeken en wat mensen helpen met opbrengsten van verkoop 2e hands kleding/schoenen. Kan ik spulletjes kopen daar voor diegenen die het hard nodig hebben....
Wat ik ga meemaken, vertel ik na 25 mei!
besossss
Deel 2, reis 2 en 3!!
Mijn laatste reis ( van dit jaar dan!!) was, goh, alweer naar Cuba, op 26 september jl. ('08). Ik had een retourtje voor een heel klein prijsje kunnen boeken en nog vrije dagen zat bij mijn werkgever.
Weer met dezelfde reisgenote op pad. Groot verschil tussen ons, zij is 26, drinkt geen druppel alcohol, kan niet tegen de zon, houdt niet van zwemmen. Tja, was af en toe moeilijk, vooral dat laatste om die zon te vermijden in Cuba! Maar met katoenen shirtjes en sjaal en grote bomen gingen we gewoon overal samen heen! En geen verkeerd woord tussen ons, dát ging helemaal o.k!
Weer in het vliegtuig, 9 uur vliegen, niks erg met ons Cuba in het vizier! Deze keer, voor de verandering, een week in Habana gelogeerd bij kennissen, van het 'echte' cubaanse leven weer kunnen genieten dus; wassen met water uit een grote emmer, wc doorspoelen met water....uit een emmer. Ik had mooie goed draagbare dameskleding gekregen van mijn moeder, slippers gekocht en nog wat leuke kleine spulletjes. Ik heb eerst Ada, een vrouw die ook erg gastvrij wasin juni en liefvoor me, iets moois uit laten zoeken. De rest heb ik achtergelaten bij Maite, de vrouw bij wie ik deze reis een week heb gelogeerd en ons uitermate goed verzorgde en niets terugwilde. Zo kon zij dat verkopen en ik voelde me niet zo schuldig! Maar alweer die warmte van de mensen en de liefde die je ontvangt als je je een beetje aanpast. En bedelen? Ik moest stiekum naar de slager om vlees voor ze te kopen en het in de keuken leggen, anders kreeg ik te horen: repartimos lo que tenemos y eres una de la familia! We delen wat we hebben en jij hoort bij de familie! Op Cuba speelt de Santeria een grote rol. Dit is het geloven in een heilige en de rituelen eromheen, het altaartje thuis waar een vrucht, een bloem en een glaasje rum bij staan, Af en toe is er een bijeenkomst van mensen die 'beschermd worden' door dezelfde heilige. Een ritueel; een groter altaar, muziek, trance, dansen en zingen. Zomaar een toerist wordt nooit toegelaten bij dit, wij hoorden inmiddels bij de familie en werden in hun harten gesloten. Wij mochten erbij zijn én foto's maken!
Ik heb ook wel schade gezien van de orkaan Ike, daken weggewaaid van wat toch al krotjes waren, prachtige oude bomen met wordtel en al uit de grond gerukt. Ik hoorde dat het cement voorlopig niet te verkrijgen is voor 'privé-doeleinden'. Door de blokkades moet men het nou eenmaal doen met 'wat het land produceert', zo ook het cement. Dat wordt nu eerst gebruikt voor de wederopbouw van huisjes voor mensen die dakloos zijn geworden. Daar helpt het Regime bij.
Na die week uitgaan, dansen, op visite bij de buren, nieuwe indrukken en genieten, met een luxe taxi naar Cienfuegos. Een kamer in een casa-particular met een luxe douche, groot bed, hoge plafonds, patio vol met prechtige planten en perfect gedekte eettafel! En een schuldig gevoel dat dat toch wel even prettig was.
Met medicijnen na een paar uur naar huis, paardenmiddel, want 's-avonds ging ik weer uit. Wel met spierpijn in mn longen van het diepe ademhalen. Bikkel ben ik hahaha. Hou niet van mn dag verdoen in bed, elke minuut die ik kan, zal ik van Cuba genieten!
Zoveel mooie dingen gezien, teveel om op te schrijven. De rest zit in mijn hoofd, en op de 200 foto's die ik heb genomen van mens, dier, omgeving en natuur.
Mijn volgende vakantie? Cuba! Ben nog láng niet uitgekeken! En nú is Cuba nog Cuba, er rijden nog wrakken van wat eens blinkende auto's waren, nu wachtend op weer een onderdeel om ze weer
zo te maken. Bijna vervallen gebouwen, waar je met fantasie het leven van toen in terugziet. Mensen die leven met wat ze op dat moment hebben; 'un amor de gente', zoals een spaanse vrouw mij zei;
'een liefhebbend volk' of anders te vertalen 'een lief te hébben volk'!
Deel 1, 1e reis naar Cuba!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens mijn reizen. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest!
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Merle
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
CUBA EN MI CORAZÓN!
Ja, Cuba zit in mijn hart. Ik ben 3 keer in 1 jaar afgereisd op uitnodiging van cubaanse vrienden. Ik spreek al spaans sinds mijn 20ste ( 7 jr in Spanje gewoond en ik ben nu 47), dat is wel een pré als je met mensen in contact wilt komen en blijven.
Maar ik wil het over Cuba hebben, over de mensen, over het land. Vorig jaar september ging ik voor het eerst. Vliegtuig naar Varadero. Meteen vriendelijke douane-ambtenaren ( let wel, dit is mÃjn bloq, lezers kunnen het misschien anders ervaren hebben). En dan de warmte van Cuba toen ik door de schuifdeuren naar buiten liep...liefde op het eerste gezicht, zo voelde het! Een rit in een toen al klaarstaande bus mét salsamuziek naar Habana. Halverwege kreeg de chauffeur dorst en 'moest even'...kwartier op hem gewacht. Maar ik vond niets raar, ik moest erom lachen; haast? Wie??
Een week in een casa particular gelogeerd in Habana Vieja ( oud-Havana). Dat is een particulier huis waarin 1 van de slaapkamers verhuurd wordt aan toeristen, eventueel inclusief ontbijt en avondeten. Leuker dan in een hotel en er zijn er veel van! ( let op de vergunning op de voordeur)
De 2e week met de Aguazul, de luxere reisbus, naar Santiago de Cuba. Daar bij de ouders van een vriend ( die ik al kende uit Nederland) mogen logeren. Naar opa en oma in de bergen die sinds een jaar electriciteit hadden. Staan me swingend op te wachten, 87 en 90 jaar, nooit met een Yuma( zo worden buitenlanders genoemd, maar niet als 'scheldwoord', gewoon als verzamelnaam hoor!)houten hutjes tegen elkaar, maar een rijkdom aan geluk straalt van de mensen af! En wél kunnen lezen en schrijven he? Wéér een positief punt van het cubaanse systeem!
Nicht woont ernaast in een hutje met man en 2 kinderen. Die wachten op de schoolleeftijd, spelend in de natuur in allesbehalve merkkleding; wat Ãs dat?
Tja, als je een bergbron naast de deur hebt met het helderste water, koffieboom, fruitbomen, kruiden om je huis hebt staan en het kleine groepje geiten en varkentjes de eerste jaren gezond opgroeien in de natuur en dan een eervolle dood sterven om de mens te voeden, geen haast, geen stress hebt, dan kan je gelukkig zijn. Met niets zouden wij zeggen, maar zij hébben alle ingrediënten om gelukkig te zijn! Kom ik met mijn materialistische cadeautjes aan. De parfum heb ik daar maar niet gegeven, wat heb je daaraan tussen de bomen? Mijn sjaals en slippers waren erg welkom. Die van hun waren 'net' versleten, tot op de draad ongeveer. Helemaal vól van emotie en alle indrukken ging ik terug naar Nederland. Cuba zat en zit in mijn hart.